یکی  از وظایف یاور منتظر، حساب رسی اعمال او توسط خود اوست، که به آن محاسبه نفس نیز گفته می شود.

یک انسان منتظر می داند که اعمال او در هفته به سمع و نظر اهل بیت (علیهم السلام) از جمله امام مهدی (علیه السلام) خواهد رسید. پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم می فرماید: «تُعرَضُ اعمالُ النّاسِ فی کُلّ جُمعَهٍ مَرَّتَینِ: یَومَ اِلاِثنَینِ وَ یَومَ الخَمیسِ؛ اعمال مردم هر هفته دو بار: روزهای دوشنبه و پنجشنبه (بر معصومین علیه‌السلام) عرضه می‌شود.»[۱]

باید یک شخص  باور منتظر کاری کند که امام او از او راضی باشد (از روحانی و کارگر و معلم و کاسب و…).

مثلا یک کاسب منتظر می داند که اعمال او (از جمله اعمال اقتصادی او) به محضر امام زمان (علیه السلام) عرضه می شود و باید کاری کند که امام او راضی باشد (از انصاف و خدعه نزدن و سایر سجایای اخلاقی او نسبت به مشتری راضی باشد).

خدا نکند که ما منتظر حضرت حجت هستیم؛ اعمال ما مطابق با دستورات خداوند نباشد و ناخشنودی حضرت حجت را در پی داشته باشد.

خدا نکند که این حدیث امام کاظم (علیه السلام) در مورد ما صدق کند: «لَیسَ مِنّا مَنْ لَمْ یحاسِبْ نَفْسَهُ فی کُلِّ یوْم فَإِنْ عَمِلَ حَسَنـًا اسْتَزادَ اللّهَ وَ إِنْ عَمِلَ سَیئًا اسْتَغْفَرَ اللّهَ مِنْهُ وَ تابَ إِلَیهِ؛ از ما نیست کسی که هر روز، نفس خود را محاسبه نکند، پس اگر کار نیکی کرده است از خدا زیادی آن را بخواهد، و اگر در آن کار بدی کرده، از خدا آمرزش طلب نموده و به سوی او توبه نماید.»[۲]

پیام این حدیث این است که یک یاور منتظر، باید از اعمال خود حساب بکشد و  کاری کند که اعمال او مورد امضای حضرتش باشد (برای حضرت دعا کند؛ مخالف ظلم و بی عدالتی باشد و…).

پی نوشت

۱ــ جمال الاسبوع، ص۱۷۳

۲ــ زهد/۷۶