آیا تا به حال در مورد فاصله بین حق و باطل فکر کرده ایم؟ امام حسن مجتببی (علیه السلام) در این مورد می فرمایند: «بَینَ الْحَقِّ وَ الْباطِلِ أَرْبَعُ أَصابِعَ، ما رَأَیتَ بِعَینَیکَ فَهُوَ الْحَقُّ وَ قَدْ تَسْمَعُ بِأُذُنَیکَ باطِلاً کَثیرًا؛ بین حقّ و باطل به اندازه چهار انگشت فاصله است، آنچه با چشمت بینى حقّ(واقعیت) است و چه بسا با گوش خود سخن باطل بسیارى را بشنوى.»(تحف العقول ص ۲۲۹)

پیام مهم این آیه برای جامعه اسلامی این است که با پژوهش درست و معتبر به حقانیت مطالب پی ببریم و هر مطلبی را که شنیدیم(از سایت ها و افراد نامعتبر و مانند آن) پیگیری نکنیم؛ و خلاصه بدون سند صحبت نکنیم. البته داشتن سند نیز دلیل بر حقانیت موضوع نمی شود؛ بلکه مطابقت با شریعت اسلام نیز لازم است.

اگر ما در زندگی گوینده این حدیث شریف( امام حسن مجتبی و حضرت امام علی(علیهم السلام) که هر دو  با ماه مبارک رمضان قرین هستند دقت کنیم؛ متوجه خواهیم شد چه شایعات بی اساسی در مورد آن حضرت بزرگوار ساخته شد. وقتی حضرت امیر(علیه السلام) شهید شد؛ مردم می گفتند که مگر ایشان نعودبالله نماز می خوانده که به مسجد برود؟ در مورد فرزند بزرگ ایشان هم، شایعات بسیاری ساخته شد به حدی که او را نعوذبالله مذل المومنین می خواندند. جریان دشنام مرد شامی به ایشان و تفقد ایشان از آن مرد طرفدار شایعات معاویه را نیز همگان می دانیم. همه آن شایعات ناشی از پیروی از گوش(عدم تحقیق از واقعیت) بود.

.

خدا به ما رحم کند.