چنان که می دانیم گناه ما شیعیان باعث تاخیر ظهور شده است. این نکته در حدیثی از مهدی موعود آمده است.[۱] البته جدا از حدیث حضرت حجت، این نکته مستندات دیگری نیز دارد.

مسلم است که آمادگی ماشیعیان برای ظهور، باعث تجیل در ظهور خواهد شد و گناه ما شیعیان باعث تخیر ظهور ایشان خواهد گردید. چنان که بنی اسراییل با آمادگی خود برای ظهور حضرت موسی(علیه السلام)، باعث تعجیل در ظهور ایشان شدند. «فلما طال على بنی إسرائیل العذاب ضجوا و بکوا إلى الله أربعین صباحا فأوحى الله إلى موسى و هارون یخلصهم من فرعون فحط عنهم سبعین و مائه سنه قال فقال أبو عبد الله علیه السلام) هکذا أنتم لو فعلتم لفرج الله عنا فأما إذ لم تکونوا فإن الأمر ینتهی إلى منتهاه؛ چون که عذاب (فرعونیان) بر بنی اسراییل طولانی و شکننده شد آن ها به درگاه خدا گریه و زاری کردند؛ پس خدا به حضرت موسی(علیه السلام) و برادرش هارون وحی کرد که بروید و بنی اسراییل را نجات دهید. پس ۱۷۰ سال ظهور جلوتر افتاد. سپس امام صادق(علیه السلام) فرمود که شما اگر این گونه باشید فرج محقق خواهد شد و گرنه ظهور تا انتهای خود ادامه دارد.»[۲]

بنابراین ما شیعیان باید دین و عملکرد معنوی خود را بازبینی کنیم و اعمال خود را به گونه ای انجام دهیم که در جهت رضای خدا و زمینه ساز ظهور باشد(ازجمله عبادات، و مبارزه با ظلم و بی عدالتی که حضرت برای مقابله با همین امر می آید).

ما باید قبول کنیم که گنا ما شیعیان در تاخیر افتادن ظهور نقش دارد.

پی نوشت

۱ــ ««لَوْ أَنَّ أَشْیاعَنا وَفَّقَهُمُ اللّهُ لِطاعَتِهِ عَلَى اجْتِماع مِنَ الْقُلُوبِ فِى الْوَفاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیْهِمْ لَما تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْیمْنُ بِلِقائِنا وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعادَهُ بِمُشاهَدَتِنا؛ اگر شیعیان ما ـ که خداوند آنها را به طاعت و بندگى خویش موفّق بدارد ـ در وفاى به عهد و پیمان الهى اتّحاد و اتّفاق مى داشتند و عهد و پیمان را محترم مى شمردند، سعادت دیدار ما به تأخیر نمى افتاد و زودتر به سعادت دیدار ما نائل مى شدند.» طبرسی، احتجاج، ج ۲، ص ۴۹۹

۲ــ بحار الأنوار (ط – بیروت) ؛ ج‏۵۲ ؛ ص۱۳۲