در مواجهه با کرونا، افراد به صورت یکسان عمل نمی کنند؛ برخی صبور و برخی بی تابند و جزع و فزع می کنند.

معمولا ما انسان ها (به طور کلی از جمله در مشکلات)، بی تابی و بی قراری می کنیم. «إِنَّ الْإِنْسانَ خُلِقَ هَلُوعاً؛ به یقین انسان، حریص و کم‏ طاقت آفریده شده است‏.»[۱]

اما هستند کسانی که بی قراری خود را مدیریت می کنند و می دانند که بی قراری در کارها، مشکلی را حل نمی کند. اینان اگر مومن باشد این حدیث از مولا علی (علبیه السللام) را مد نظر دارند: «إِنَّکَ إِنْ صَبَرْتَ جَرَتْ عَلَیْکَ الْمَقَادِیرُ وَ أَنْتَ مَأْجُورٌ وَ إِنْ جَزِعْتَ جَرَتْ عَلَیْکَ الْمَقَادِیرُ وَ أَنْتَ مَأْزُورٌ؛ اگر صبر کنى مقدرات الهى بر تو جارى مى شود و اجر خواهى بُرد و اگر بی تابى کنى باز هم مقدرات خداوند بر تو جارى مى شود و گناهکار خواهى بود.»[۲]

نکته: البته بی تابی در مشکلات تا حدی طبیعی است اما اگر به ناسپاسی خدا و امثال آن بینجامد؛ قطعا گناه محسوب می شود. زیرا انسان در مشکلات(کرونا)، ممکن است فکر کند چرا از بین این همه انسان، من گرفتار شدم؟ و امثال آن؛ و به خدا بدگمان شود. «وَ أَمَّا إِذا مَا ابْتَلاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهانَنِ‏؛ و اما هنگامى که براى امتحان، روزیش را بر او تنگ مى ‏گیرد (مأیوس مى‏ شود و) مى‏ گوید: «پروردگارم مرا خوار کرده است!»[۳]

در این روزهای کرونایی که کسب و کارها محدود شده و برخی مردم دچار گرفتاری مالی شدند؛ ممکن است برخی خدای ناکرده، گناهی را مرتکب شوند که آیه فوق به آن اشاره می کند (بدگمانی به خدا).

به امید رخت بر بستن کرونا از کشور ما و راه افتادن مجدد کسب و کارها، با چاشنی صبر و  توکل بر خدا.

ان شاءالله.

پی نوشت
۱ـــ معارج/۱۹

۲ـ جامع الأخبار(شعیری) ص ۱۱۶

۳ــــ فجر/۱۳