همواره در طول این چهل و اند ی سال از عمر انقلاب اسلامی ، کسانی بوده اند که بار مسولیت ادامه دادن مسیر حضرت روح الله بر دوش آنان بوده است. بعد از حماسه ی هشت ساله ی جنگ تحمیلی، کشور عزیزمان ایران باز در میدان های بزرگی قدم نهاد. یکی از آن میدان ها ،میدان هسته ای شدن بود. این مهم با خون دل خوردن ها ریختن خو های زیادی از دانشمندان کشور، الحمدلله به پیش می رود. یکی از این دانشمندان جوان، داریوش رضایی نژاد بود.

این دانشمند جوان ایلامی که زحمات زیادی برای جلوگیری از خرابکاری در صنعت هسته ای کشید، با آنکه دانشگاه های اروپایی خواستار ادامه تحصیل ایشان در آنجا بودند، قبول نکرد[۱] این تعهد شهید بزرگوار به ایران حاکی از روحیه عشق به وطن و یکی از نشانه های ایمان است. «حُبّ الوطن مِن الإیمان» است؛ دوست داشتن وطن، از نشانه‌های ایمان است»[۲]

نکته مهم: البته منافاتی هم ندارد که کسانی از ایران بروند و در خارج از کشور تحصیل کنند و بعدا برگشته به کشور خود، خدمت کنند. مثل بعضی از شهدای گرانقدر و خلبانان شهید سرافراز.[۳]
اما واقعیت این است که دانشگاه های اروپایی و آمریکایی برای نخبه های ایران، نقشه ها داشته و دارند. چه بسا دانشجویی که به خارج ربرود و هم تخصص خود را به پای غیر ایرانی ریزد و هم دین و اصالت خود را از دست دهد مثل فیروز نادری.[۴] بنابراین زمانی که رشته علمی مورد نظر در کشور وجود دارد، رفتن به خارج از کشور برای تحصیل علم و دانش، چنان توجیهی ندارد. شهید بزرگوار ما با روش و منش خود نشان داد که اینگونه می اندیشید.
روحش شاد انشاالله

پی نوشت
۱__ زندگینامه شهید داریوش رضایی نژاد

۲__ حدیث منتسب به پیامبر اسلام: نراقى، ملا احمد، خزائن، محقق و مصحح: حسن زاده آملی، حسن، ص ۴۸۷

۳__  مدارج علمی و تحصیلی شهدا شاخص + تصاویر

۴__فیروز نادری» خداناباوری که فروریخت