موفقیت بیشتر ؛ با تبلیغ گروهی دین به شرط هماهنگی
بدیهی است که کار گروهی، موفقیت بیشتر  افراد را در  پی دارد. به شرطی که بین آنها هماهنگی باشد. تبلیغ گروهی دین نیز از این قاعده مستثنی نیست.

در سوره یس می خوانیم: «إِذْ أَرْسَلْنا إِلَیْهِمُ اثْنَیْنِ فَکَذَّبُوهُما فَعَزَّزْنا بِثالِثٍ فَقالُوا إِنَّا إِلَیْکُمْ مُرْسَلُونَ؛ هنگامى که دو نفر از رسولان را بسوى آنها فرستادیم، اما آنان رسولان (ما) را تکذیب کردند؛ پس براى تقویت آن دو، شخص سومى فرستادیم، آنها همگى گفتند: «ما فرستادگان (خدا) به سوى شما هستیم!»[۱] این آیه بر تبلیغ گروهی دین دلالت دارد و به ما می آموزد که پیامبران الهی برای تبلیغ دین  با هم هم افزایی و هماهنگی داشتند.
البته پیامبران معصومند و با هم هماهنگ هستند؛ اما ما انسان(روحانیون) چه بسا با هم هماهنگ نباشیم و کار تبلیغ دین را با حواشی نامطلوبی مواجه کنیم.

دو سه نفر با هم که به تبلیغ دین می روند، طبعا نقطه نظرات خاص خود را دارند(در بحث سیاسی، برداشت از حدیث و …)، اما هماهنگی بین اعضاء نباید فراموش شود.

مثلا در بحث سیاسی که مورد ابتلا هم است، باید خیلی هوشیار بود. روحانیون در تبلیغ(مخصوصا تبلیغ گروهی) در بحث های سیاسی، نه باید افراط داشته باشند نه تفریط. بعضی روحانیون تا حرف سیاست به میان می آید، تا می توانند به گوینده و به سیاستمدار و سیاست باز، نفرین می فرستند؛ برخی دیگر چنان در سیاست غرق هستند که نگو و نپرس. مثلا یکی از فلان گروه حمایت می کند و دیگری از فلان گروه. از همه اینها تاسف بارتر، روحانیونی هستند که با ولایت فقیه میانه ای ندارند. اینها همه مشکل آفرین است، مخصوصا در تبلیغ گروهی.
یکی از دوستان مبلغ می گفت که میزبان ما طرفدار سرسخت یک رییس دولت سابق بود و می خواست نظر مرا بپرسد که فلان آقا بهتر است یا فلان آقا؟ گفت من بصیرت به خرج دام و در جواب اصرارهای مدام او، در حالت کلی گفتم هر کدام برای خود  ضعف ها و مزیت هایی دارند…

پی نوشت
۱ــ یس/۱۴