مخالفان امر به معروف و نهی از منکر؛ مثل مخالفان پیامبر

معمولا کسانی که امر به معروف و نهی از منکر می کنند، سخنانی از قبیل «این حرف ها را ما هم بلد هستیم» و «دوره این حرف ها گذشته است» را از طرف مقابل می شنوند. این سخنان ضد و نقیض را مخالفان انبیاء(از جمله پیامبر عظیم الشان ما) نیز می زدند. انسان آمر به معروف و ناهی از منکر باید به تاسی از پیامبران در مقابل سخنان مخالفان دین صبور باشد.

گفتیم که دشمنان پیامبران، سخنان آنها را به بهانه های واهی رد می کردند.

«وَ إِذا تُتْلى‏ عَلَیْهِمْ آیاتُنا قالُوا قَدْ سَمِعْنا لَوْ نَشاءُ لَقُلْنا مِثْلَ هذا إِنْ هذا إِلاَّ أَساطیرُ الْأَوَّلینَ؛ و چون آیات کتاب ما بر آنها خوانده شود (از فرط عناد و خود بزرگ‏بینى) گویند: البته شنیدیم، و اگر بخواهیم ما نیز همانند این را مى‏ گوییم؛ این نیست جز افسانه‏ هاى پیشینیان.»[۱]

مطابق این آیه، مشرکان عرب، چون آشنا به زبان عربی بودند، خطاب به پیامبر می گفتند که ما هم بلدیم مثل آن رابیاوریم(زهی خیال باطل).

در زمان ما نیز برخی از مخالفان دین، همین سخنان چندین قرن پیش معاندین قرآن را تکرار می کنند و  امر به معروف و نهی از منکر را بر نتافته و خیال می کنند که اگر بالفرض سخنانی که به آنها تذکر داده می شود(احکام نماز و روزه و حجاب و…) را بلد باشند، نکته خوبی است؛ برعکس، اگر واقعا بلد باشند و عناد بورزند، مصداق عالم بی عمل هستند.

«مَثَلُ الَّذینَ حُمِّلُوا التَّوْراهَ ثُمَّ لَمْ یَحْمِلُوها کَمَثَلِ الْحِمارِ یَحْمِلُ أَسْفاراً بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذینَ کَذَّبُوا بِآیاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمینَ؛ داستان آنان که (عمل به) تورات بر دوش آنها نهاده شد اما زیر بار آن نرفتند همچون داستان درازگوشى است بر او کتابى چند؛ داستان آن گروه که آیات خداوند را دروغ شمردند بد (داستانى) است و خداوند گروه ستمگران را راهنمایى نمى‏ کند.»[۲]

در مقابل افرادی که امر به معروف و نهی از منکر را بر نمی تابند، انسان باید به تاسی از پیامبران، صبر پیشه کند. «وَ اصْبِرْ عَلى‏ ما یَقُولُونَ وَ اهْجُرْهُمْ هَجْراً جَمیلاً؛ و بر گفتار [و آزار] مشرکان شکیبا باش و از آنان به شیوه ‏اى پسندیده دورى کن.»[۳]

پی نوشت

۱ـــ انفال/۳۱
۲ــــ جمعه/۵
۳ـــ مزمل/۱۰