مغرور ــ نشو ــ به ــ پروردگارت ــ ای ــ انسان

گاهی ما انسان ها با استفاده از نعمت های خدا به جایگاهی می رسیم و به جای شکر نعمت ها، غرور ما را می گیرد. گویی که اصلا نعمتی از جانب خدا در کار نبوده و همه مال خودمان بوده است.

«یا أَیُّهَا الْإِنْسانُ ما غَرَّکَ بِرَبِّکَ‏ الْکَریمِ؛ اى انسان! چه چیز تو را به پروردگار ارجمندت مغرور ساخته است‏.»[۱]

پی نوشت

۱ــ انفطار/۶