برخی از افراد هنگام برخورد با بلا و سختی (از جمله کرونا) ، نا امید شده و همواره به قول معروف، انرزی منفی تولید می کنند.

هنگامی که حضرت یعقوب(علیه السلام) به بلای فراق یوسف دچار شده بود؛ به فزندانش گفت به دنبال یوسف رفته و از رحمت خدا نا امید نشوید: «إِنَّهُ لا یَیْأَسُ مِنْ رَوْحِ‏ اللَّهِ‏ إِلاَّ الْقَوْمُ الْکافِرُونَ؛ از رحمت خدا مأیوس نشوید؛ که تنها گروه کافران، از رحمت خدا مأیوس مى‏ شوند.»[۱]

نا امیدی، خودش یک بلاست وای به وقتی که با بلا و مشکل دیگری مثل کرونا جمع شود. وقتی به عمق این فاجعه پی می بریم که می شنویم در فلان کشور غربی، افرادی به خاطر مثبت شدن ازمایش کرونای آن ها دست به خودکشی زده اند.

متاسفانه در کشور ما نیز ممکن است افرادی باشند که به طرق مختلف، نا امیدی را به جامعه تزریق کنند. جدا از افرادی که به نفع دشمن کار می کنند و جامعه را ناامید و مسولان را ناتوان جلوه می دهند؛  بعضا افرادی هم ممکن است باشند که نا امیدی خود را در فضای مجازی، نشر دهند(بدبختیم، پول نداریم و…).

نکته مهم: ممکن است کسی بگوید ما واقعیت را می گوییم و از این سخنان؛ در حالی که گقتن واقعیت نیز حساب و کتابی دارد. کسی که با بکار بردن الفاظ منفی و یاس آور، واقعیت را می گوید؛ بدون شک نا امید است و این واقعیت را ممکن است در سطح جامعه نیز پخش کنند(در فضای مجازی). باید در این روزها با به کار بردن الفاظ مثبت(کرونا را به امید خدا شکست می دهیم و از این سخنان امیدوارکننده) جامعه را نسبت به آینده امیدوار کنیم.

پی نوشت

۱ـــ یوسف/۸۷