از طریقه برخورد امام حسین(علیه السلام) با غلام ابوذر، برای ما مشخص می شود که اسلام دین احترام به زیردستان و افراد با رده اجتماعی پایین است.

می دانیم که یکی از شهدای کربلا، جون غلام ابوذر غفاری بود. هنگامی که سالار شهیدان به او فرمود: «انت فی اذن منی فانما تبعتنا طلبا للعافیه ؛ من به تو اذن دادم(که از معرکه بروی) زیرا تو همراه ما آمدی تا به عافیتی برسی! » این غلام با معرفت گفت که من این کار را نخواهم کرد.[۱]
سلوک حضرت در اینجا برای ما درس است. حضرت در اینجا، با او مثل اصحاب دیگر با مهربانی برخورد می کند. طوری که او احساس عزت می کند.
شاید ما با برخورد مهربانه امام با غلام سیاه، به ذهنمان تداعی کند که اسلام دین نژادپرستی نیست؛ و الحمدالله در کشور ما این رویه رواج ندارد. اما فقط نژادپرستی نیست که بد است، کوچک شمردن و  تحقیر کردن دیگران، و کوچک شمردن آنان ولو اینکه از نظر اجتماعی در درجه پایین تری از ما قرار دارند، همه و همه بد است.«اى کسانى که ایمان آورده‌اید، هیچ گروهى [از مردان شما] گروه دیگر را مسخره نکند، شاید آنان بهتر از اینان باشند؛ و زنانی، زنانِ دیگر را مسخره نکنند که آنان نیز شاید بهتر از اینان باشند و از هم عیب‌جویى نکنید و یکدیگر را با لقب هاى زشت نخوانید،.»[۲] چنانکه در این آیه آمده، تمسخر دیگران و تحقیر آنها با القاب زشت، بد است و به عبارت دیگر، در درجه خفیف تری از نژادپرستی قرار دارد.
حاصل سخن آنکه؛ امام حسین(علیه السلام) در کربلا با غلام سیاه ابوذر غفاری، برخوردی مهربانانه داشت و به او مثل اصحاب دیگر اذن داد که معرکه کربلا را رها کند . این رفتار امام، باید برای ما درس باشد و با انسان های پایین تر از خود رفتار متینی داشته باشیم.
اگر بخواهیم مصادیقی  از تمسخر زیردستان بیاوریم، می توان به تحقیر ارباب رجوع توسط مسول آن ، و یا تمسخر شاگرد کارگاه یا مغازه یا نانوایی و مانند آن، از طرف صاحب کارگاه و مغازه اشاره کرد.
خداوند ما را کمک کند تا نه دیگران را تحقیر و تمسخر کنیم و نه هم تحقیر شویم. انشاالله.

پی نوشت ها
۱- لهوف، ص۱۳۲٫
۲-  سوره حجرات، ایه ۱۱٫