داشتن اصل و نسب درست، یکی از افتخارات است. هر انسان عاقلی به اصل و نسب درخشان خود می نازد. اصل و نسب درست ، حتی برای انسانی که دیندار نباشد، ابه ارمغان آورنده سجایای اخلاقی و غیره است. اما در کربلا، لشکر فاسق یزید، اصل و نسب خویش را از یاد بردند. این نکته برای ما درس دارد.
هنگامی که سالار شهیدان در آخرین لحظات مفارقت جان از بدن شریف خود بود، حرامیان لشکر یزید به حرم آن حضرت حمله کردند. حضرت، آنها را نهیب زد و فرمود: «وارجعوا الی احسابکم ان کنتم عربا کما تزعمون؛ به اصل و نسب خود رجوع کنید اگر عرب هستید آنگونه که گمان دارید.»[۱] زیرا در بین عربها رسم بود که کسی مزاحم زنان نمی شد ولو سخن تندی هم گفته باشد.
توضیح بیشتر؛ شاید در اطراف خود افرادی را بشناسیم که انسان های خوبی هستند و با همه سلوک خوبی دارند، اما با یک نفر دشمنی دارنند، و اینجاست که مردانگی و عدالت را در مورد او رعایت نمی کنند. در حالی که این افراد به مردانگی و عدالت خود می نازند و آن را جزء مرام خود(اصل و نسب خود) می دانند.
سخن آخر؛ ما باید راه و رسم خوب نیاکان را به جای آوریم و این اصل و نسب را حفظ کنیم؛ که الحمدالله همین عزاداری ها و سینه زدنها، از اصل و نسب خوب است.
پی نوشت ها
۱- لهوف، ص۱۴۴٫
