زیباترین جلوه ی حماسه حسینی را می توان شهادت طلبی سالار شهیدان و یارانش نامید و حق نیز همین است. همین شهادت طلبی، به کوری چشم بدخواهان باعث عزت ایران شده است. عزتی که با جنگ تحمیلی شروع شد و بعدها با عزت مند شدن ایران در مقابل تکفیر، و با دلاوری سردار کربلایی ما سردار سلیمانی به اوج خود رسید.
آیه ای در باره شهادت طلبی در قرآن وجود دارد که در کربلا نیز خیلی تکرار شده است. در نقل آمده است که یاران امام حسین(علیه السلام) هنگامی که عازم میدان می شدند با امام وداع می کردند. سپس امام، آیه ۲۳احزاب را می خواند: «فَمِنْهُمْ مَنْ قَضى‏ نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ؛ پس بعضى از آنها به عهد خود وفا کرده، جان را به جان آفرین تسلیم نمودند، و بعضى نیز در انتظارند.»[۱]
سردار سلیمانی مجاهدی بود که آیه فوق را جامه عمل پوشانید و پس از سالها مجاهدت در غرب و جنوب ایران، و سالها مبارزه با تکفیر در سوریه و عراق، توسط یزیدیان زمان ترور شد و به یاران شهیدش پیوست. خداوند روحش را با امام حسین(علیه السلام) محشور گرداند انشاءالله.

بی تردید این راه را باید ادامه داد و در آن تردید نکرد و از تحریم شدن و امور دیگر نباید ترسید. چون یزیدیان زمان، همچنان بر روی تحریم، حساب باز کرده اند و تحریم؛ یک سلاح راهبردی برای آنهاست.

خلاصه اینکه؛ عزت کشور در گرو ادامه دادن راه امام حسین(علیه السلام) است. راهی که سردار کربلایی ما سردار سلیمانی برای تحقق آن به شهادت رسید.

پی نوشت ها
۱- فیض کاشانی، ملامحسن، تفسیر الصافی،ج ‏۴، ص ۱۸۱٫