یکی از دسیسه های شیاطین و پیروان ایشان چه در عصر حاضر و چه در طول تاریخ، استفاده از سخنان ظاهرا حق، اما با نیت تخریب است. همه ساله در ایامی مثل اربعین، عده ای با شعارهای به ظاهر موجه، رسیدگی به مشکلات کشور را در مقایسه با پیاده روی اربعین دارای اولویت می دانند.

بیشترین هجمه ها در این روزها از طرف دشمنان مکتب اهلبیت(علیهم اسلام) است. اما از آنها انتظاری نیست ولی از کسانی که در داخل کشور امام حسین (علیه السلام) ناخواسته و از سر لجبازی  به این حرفها دامن می زنند، پذیرفته نیست. این گرو اخیر طوری سخن می گویند که اولا، انگار فقط ایران است گرفتار مشکل است و همه دنیا گل و بلبل است.

ثانیا: حل نشدن مشکلات کشور را نباید به پیاده روی اربعین ربط داد. مشکلات را باید سر جای خود حل کرد. پیاده روی اربعین هم باید سر جای خودش باشد.
ثالثا: پیاده روی اربعین یک حرکت مردمی است و اکثر مخارج آن بر عهده مردم(نذورات) است و ردیف بودجه ندارد در حالی که مشکلات کشور، دارای مسول و ردیف بودجه بخصوص است.

بدون شک هجمه هایی از این دست، «کَلِمَهُ حَقٍّ یُرَادُ بِهَا بَاطِلٌ؛ سخن حقّى است که از آن اراده باطل می شود.»[۱] به عبارت دیگر، شبهه افکنان با طرح مسائل به ظاهر درست، اما با نیت تخریب ، سعی در به حاشیه راندن پیاده روی اربعین دارند.
پی نوشت

۱- بحار، ج۳۲، ص۵۳۱٫