در سال هایی که سردار شهیید حاج قاسم سلیمانی مشغول نبرد با تکفیری ها بود؛ برخی آگاهانه و ناآگاهانه، حرکت مدافعین حرم را زیر سوال می بردند.

خداوند در آیه ای از آل عمران که بی ربط به موضوع ما نیست پرداخته و می فرماید: «اى کسانى که ایمان آورده ‏اید! همانند کافران نباشید که چون برادرانشان به مسافرتى رفته یا در جنگ شرکت مى‏ کنند (و از دنیا رفته و یا کشته مى‏ شوند)، مى‏ گویند: «اگر آنها نزد ما بودند، نمرده و کشته نمى‏ شدند!» (شما از این گونه سخنان نگویید،) تا خدا این حسرت را بر دل آن ها [کافران‏] بگذارد.»[۱]

مخاطب این آیه، کسانی بودند که با دید مادی گرایانه به قضیه شهادت نگاه می کردند و آرزویشان این بود که ای کاش دوست من و خویشاوند من کشته نمی شد تا از مواهب دنیا بهره مند می شد. در زمان ما کسانی هستند که همین دیدگاه را در مورد مدافعین حرم و در حالت کلی در مورد سپاه قدس داشته و  دارند(چه لزومی دارد بروند و ….).

این افراد، خبر ندارند یا خود را به بی خبری زده اند که داعش و تکفیری ها، بارها و بارها برای ایران خط و نشان کشیدند و سخنان پلید و شیطانی بر زبان راندند. آیا اینان نمی خواهند بدانند که ایران، داعش را در ۴۰ کیلومتری مرز خود نگه داشت؟ آیا اینان باور نمی کنند همان گونه که زنان عراقی و سوری را به اسارت می برند؛ خدای ناخواسته در ایران نیز…؟ آیا داعشی ها، رحم و انسانیت سرشان می شد؟ آن ها حتی به بچه دو ساله نیز رحم نمی کردند.

البته هر چه با این افراد به ظاهر طرفدار ایران، هم کلام شوی و برایشان استدلال بیاوری؛ حکایت «نرود میخ آهنین در سنگ» است. این جاست که حدیث اباعبدالله الحسین(علیه السلام) بیشتر از همیشه دل نشین تر است:«لا یَکمُلُ العَقلُ إلاّ بِاتِّباعِ الحَقِّ؛ عقل جز با پیروى از حق کامل نمى شود.»[۲] اینان دنبال حق و حیقت نیستند و در نتیجه دو دوتای عقلی را در مورد داعش قبول ندارند و شاید با فرافکنی بگویند که آمدن تکفیری ها به ایران، توهم توطئه است(مثل دشمنی آمریکا).

پی نوشت

۱ــ آل عمران/۱۵۶

۲ــبحار الانوار(ط-بیروت)ج۷۵،ص۱۲۷