علیرغم همه هجمه های خارجی و داخلی بر علیه انقلاب اسلامی و سیاه نمایی علیه آن، به فضل خدا آینده ای بهتر در انتظار ملت ایران است. همین نکته را رهبری در بیانیه گام دوم خطاب به جوانان یادآور شدند. «نخستین توصیه ی من امید و نگاه خوش بینانه به آینده است. بدون این کلید اساسیِ همه ی قفل ها، هیچ گامی نمی توان برداشت. آنچه می گویم یک امید صادق و متّکی به واقعیّت های عینی است.»

واقعیت این است که انقلاب اسامی و ملت ایران، بحران های زیادی را پشت سر گذاشتند و به فضل خدا از آن ها سربلند بیرون آمدند. فتنه۸۸، اغتشاشات دی ماه۹۶، اغتشاشات بنزینی. از لحاظ اقتدار نظامی نیز الحمدالله حرف بسیاری برای گفتن داریم؛ و سایر مولفه های امیدوار کننده؛ که مجال دیگری می طلبد. این موارد فوق، نگاه خوش بینانه به آینده را تقویت می کند.

امید به آینده چنان مهم است که به تعبیر امام حسن مجتبی(علیه السلام)، انسان باید این گونه فکر کند: «وَ اعْمَل لدُنْیاکَ کَأَنـَّکَ تَعیشُ أَبَدًا؛ براى دنیایت چنان کار کن که گویا همیشه زندگى مى کنى.»[۱] این حدیث، نهایت امیدواری را به تصویر می کشد. تصویری که در آن قطعا باید برنامه ریزی و انسجام امور لحاظ شود. البته حدیث ادامه دارد و کار برای آخرت را نیز پیش می کشد که بحث دیگری می طلبد.

البته موارد نا امید کننده ای هم ممکن است بر سر راه ملت ایران وجود داشته باشد(اقتصاد) که باید با ریشه یابی و انسجام بیشتر به آن سر و سامان داد؛ ولی در حالت کلی سیر کشور و ملت به فضل خدا به سمت تعالی و پیشرفت و امید است.

نکته مهم: گاهی دشمن ناچارا زبان به اعتراف می گشاید و گذر ایران از بحران ها و کسب موفقیت ها را بازگو می کند. این اعتراف به معنی حرکت رو به جلوی انقلاب اسامی است. حرکتی که امید آفرین است.

پی نوشت

۱ــ بحار الانوار(ط-بیروت) ج ۴۴ ، ص ۱۳