با توجه به تقارن ماه های رجب و شعبان با ایام نوروز، باستان گرایان در پی القای عیدِ منهای مسلمانی هستند. آن ها اسلام را مربوط به هزار سال پیش می دانند در حالی که عید نوروز مربوط به سالیانی به مراتب قبل تر از دین اسلام است.

وقتی انسان با شبهاتی نظیر شبهه فوق برخورد می کند؛ به یاد این آیه می افتد که زرنگی و شیطنت یهود صدر اسلام را می رساند: «وَ إِذَا قِیلَ لَهُمْ ءَامِنُواْ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ قَالُواْ نُؤْمِنُ بِمَا أُنزِلَ عَلَیْنَا وَ یَکْفُرُونَ بِمَا وَرَاءَهُ وَ هُوَ الْحَقُّ مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَهُمْ قُلْ فَلِمَ تَقْتُلُونَ أَنبِیَاءَ اللَّهِ مِن قَبْلُ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ؛ و چون به یهود گویند: به قرآن که خدا فرستاده ایمان آرید، پاسخ دهند که تنها به تورات که بر ما نازل شده ایمان آوریم، و به غیر تورات کافر مى ‏شوند، در صورتى که قرآن کتاب حق است و کتاب آنها را تصدیق مى‏ کند. بگو: اگر شما در دعوى ایمان به تورات راستگویید پس چرا پیغمبران پیشین را مى‏ کشتید؟»[۱]

به راستی اگر باستان گرایان در دعوی خود راستگویند و اسلام را چون مربوط به چند قرن قبل است قبول ندارند؛ چرا عید نوروز را که سال ها قبل تر (ایران باستان) است؛ قبول دارند و برای آن تبلیغ می کنند؟

اینجاست که باید دید مشکل از کجاست؟ چگونه می شود که انسان چیزی را که بر نفع خود است قبول می کند ولی همان مطلب را برای دیگران قبول نمی کند؟ اینجاست که باید این حدیث مولی الموحدین امام علی(علیه السلام) را در مورد باستان گرایان صادق بدانیم: «حُبُّ الدُّنیا یُفسِدُ العَقلَ وَ یُصِمُّ القَلبَ عَن سَماعِ الحِکمَهِ وَ یوجِبُ اَلیمَ العِقابِ؛ دل بستگى به دنیا، عقل را فاسد مى کند، قلب را از شنیدن حکمت ناتوان مى سازد.»[۲]

باستان گرایان به خاطر دل بستگی به هوا و هوس های نفسانی(امیال ضد اسلامی خود)، عقل خود را از دست داده و سخنان ضد و نقیضی می گویند. این را هم بگوییم که آیه فوق در مورد یهودیان است؛ جالب این که در حال حاضر نیز یهودیان(رژیم صهیونیستی) حامی پرو پا قرص باستان گرایان هستند.

پی نوشت

۱ــ بقره/۹۱

۲ــ  مستدرک الوسائل و منبسط المسائل،ج۱۲، ص۴۱