نظر کلی بر این است که نوروز از نظر اسلام تایید شده است. اما برای برخی، روایات تایید عید نوروز، مورد قبول نیست و روایتی هم در مخالفت با آن دارند. در این میان، مخالفان اسلام ممکن است با تمسک به این اختلافات، بگویند که اسلام مخالف عید و شادی است(با توجه به این که آن روایت از امام هفتم است و اتفاقا عید امسال مقارن با شهادت ایشان بود).

اولا، روایات تایید نوروز از یکی دو تا بیشتر هستند ولی مخالف عید، فقط یک روایت است.

ثانیا؛ علامه مجلسی(رحمت الله علیه) روایت مخالف عید نوروز را از باب تقیه می داند. ترجمه روایت این است:«نقل شده است منصور دوانیقی از حضرت موسی بن جعفر(علیه السلام) درخواست نمود تا در عید نوروز به جای او دیدار کنندگان را پاسخ گوید و هدیه های نوروزی را که برای منصور می آوردند تحویل بگیرد. امام هفتم در جواب فرمود: من در بررسی احادیث جدم رسول خدا صلی الله علیه و آله تأییدی نسبت به این روز ندیده ام و این روز از سنت های ایرانیان است که اسلام آن را محو نموده است و مباد آن روزی که من زنده کننده رسم هایی باشم که بوسیله اسلام از میان رفته است. منصور گفت: ما نیز قصد زنده کردن آن سنن را نداریم؛ اما… اکنون شما را به خدای بزرگ سوگند می دهم که این پیشنهاد را بپذیری، و حضرت پذیرفت… در این حدیث بنا بر دیدگاه علامه مجلسی(که عقلی هم به نظر می رسد) حضرت برای تقویت نکردن ظالم، دعوت منصور را نمی پذیرد. علاوه بر این علامه مجلسی، روایت معلی بن خنیس از امام صادق(علیه السلام) راجع به غسل  و نظافت در نوروز را از لحاظ سندی، قوی تر از ماجرای منصور و امام هفتم می داند.[۱]

ثالثا؛ در ادامه روایت مخالف عید می خوانیم که امام هفتم بعد از اصرار منصور به مجلس او رفت، و هر کسی هدیه ای به او می داد تا این که نوبت به پیرمردی رسید؛ گفت من چیزی ندارم اما دو بیت شعر برای جد شما(سالار شهیدان) دارم؛ امام هقتم تمام هدایای را که از مردم گرفته بود به پیرمرد شاعر داد.[۲]

بنابراین حتی اگر روایت مخالف عید را قبول کنیم؛ باز هم به این نکته برمی خوریم که امام هفتم(علیه السلام) عید نوروز را از یک روز صرفا شاد، به  یک روز شادِ همراه با معنویت و اسلام رهنمون شد.

حاصل سخن این که؛ روایت نفی عید نوروز، تقیه است و علاوه بر آن اما هفتم در آن جلسه با دادن هدایا یه گوینده شعر برای جدش، عید نوروز را به سمت اسلام و اهل بیت(علیهم السلام) رهنمون شد. ما هم باید به پیروی از آن امام، عید خود را با معنویت همراه کنیم.

پی نوشت

۱ـــ بحارالانوار، ج۵۶، ص۱۰۰ و ۱۰۱

۲ــ همان، ج۴۸، ص۱۰۸