همواره در طول تایخ، عنایت امام مهدی(علیه السلام) نسبت به شیعیان جاری و ساری بوده است. اما این عنایت ها با توسل شیعیان و ارادتمندان حضرت، همراه بوده است.

مورد اول: در روزهای سیاه قاجار و حمله روس ها به مشهد و تخریب گنبد نورانی امام رضا(علیه السلام) و اشغال ایران، مردم به ستوه آمدند. در پی توسل عده ای کثیری از مردم به ساحت اهل بیت(علیهم السلام)، امام زمان(علیه السلام) ، طی یک رویای صادقه(که برخی متدیین دیدند) ، بر ملت ایران لطف فرمود و روس ها، ایران را ترک کردند.[۱]

مورد دوم: هنگامی که متاسفانه بحرین از ایران جدا شد؛ حاکم بحرین، وزیری داشت که مخالف سرسخت شیعیان بود. او نقشه ای کشید. یک انار را درون  قالبی سفالین قرار داد که بر آن عبارات ابوبکر عمر عثمان علی حک شده بود؛ این حکاکی ها با بزرگ شدن انار، رشد می کرد. او این مطلب را به عنوان یک معجزه به عرض حاکم رساند و به حاکم القاء کرد که اگر شیعیان در باره این معجزه نتوانند توضیحی دهند؛ باید اخراج و یا کشته شوند. بزرگان شیعه وقتی متوجه این قضیه شدند؛ سه شب مهلت خواستند. در شب سوم که به امام مهدی(علیه السلام) توسل جسته بودند، حضرت بر ایشان ظاهر شد و فریبکاری آن وزیر پلید را به ایشان گفت؛ در نتیجه شیعیان بحرین با این راهکار حضرت، آن وزیر فریب کار را رسوا کردند، و حاکم نیز او را برکنار کرد.[۲]

مورد سوم: در طول جنگ تحمیلی خودمان، بارها عنایت امام زمان(علیه السلام) شامل حال رزمندگان دلاور و نورانی ما شد، و همین عنایات، باعث پیروزی ما در جنگ نابرابر شد.[۳]

عنایات مهدی موعود(علیه السلام) به شیعیان، گویای این مطلب است که؛ «وَ اذْکُرُوا إِذْ کُنْتُمْ قَلیلاً فَکَثَّرَکُمْ‏؛ به یاد آرید زمانى را که عده قلیلى بودید (و دشمنانتان بسیار) و خدا بر عده شما افزود.»[۴]

پیام آیه فوق برای ما شیعیان این است که تهدید شدن از جانب دشمنان به واسطه کمی افراد و امکانات را به یاد آوریم و شکرگزار اقتدار امروز ایران(و به تبع آن شیعیان) باشیم. اقتداری که جز رحمت خدا و عنایت امام زمان(علیه السلام) چیز دیگری نیست و با توسل خوبان این سرزمین و شیعیان حاصل شده است.

پی نوشت
۱ــــــ کلیک کنید

۲ــــ رجوع کنید به مهدی موعود، ج۱۳ بحارلانوار

۳ــ کلیک کتید

۴ــاعراف/۸۶