در این روزهای کرونایی، ما ملت مسلمان ایران، باید بیش از پیش متوجه خداوند شده ؛ و قدر امتیازاتی را که نمی دانستنیم؛ بیش از پیش دانسته و از درس های کرونا عبرت بگیریم.

خدای بزرگ در قرآن می فرماید: «« أَ وَ لا یَرَوْنَ أَنَّهُمْ یُفْتَنُونَ فی کُلّ ِ عامٍ مَرَّهً أَوْ مَرَّتَیْنِ ثُمَّ لا یَتُوبُونَ وَ لا هُمْ یَذَّکَّرُونَ؛ آیا نمى بینند که آنان در هر سال یک یا دو بار آزموده مى شوند باز هم توبه نمى کنند و عبرت نمى گیرند.»[۱]

خداوند در این آیه از ما می خواهد که از بلایا و آزمایشات پیش آمده، عبرت گرفته و بیش از پیش متوجه او شویم. هنگامی که کرونا آمد؛ تازه خیلی ها متوجه شدند که عجب! سلامتی چه نعمت خوبی بود و ما قدرش را نمی دانستیم، صله رحم چه نعمت بزرگی بود که از آن محروم شدیم و…

ویروس منحوس کرونا باعث شد که خیلی از ما تازه قدر پدر و مادر را بدانیم؛ قدر درآمد خود که روزی خداست را بدانیم و خیلی از نعمت های دیگر؛ و خلاصه متوجه خدا شویم. در این روزها برخی خانواده ها با آن که هم زن و هم مرد آن شاغل بودند و زندگی مرفهی داشتند و سفر و خرید روزانه و هزاران تفریح دیگر داشتند و به در و همسایه و افراد مذهبی کم پول، فخر می فروختند[۲] و از طرف دیگر مدام غر می زدند که نمی شود با ۵ــ ۶ میلیون زندگی کرد؛ حالا می  فهمند که همه چیز پول نیست. به عبارت دیگر آن ها فهمیدند که هم،روزی دست خداست و هم سلامتی بدن(که با آن کار می کنند).

بنابراین یکی از فلسفه های مشکلات و سختی ها؛ توجه به نعمت های خداوند و قدر دانستن آن ها است.

پی نوشت

۱ـــ توبه/۱۲۶

۲ــ بقره/۲۱۲: «زُیِّنَ لِلَّذِینَ کَفَرُواْ الْحَیَوهُ الدُّنْیَا وَ یَسْخَرُونَ مِنَ الَّذِینَ ءَامَنُواْ؛ حیات (عاریت و متاع) دنیوى براى کافران جلوه نمود و آنها اهل ایمان را مسخره مى‏ کنند.»