یکی از میدان هایی که حاج قاسم درآن جا حضور فعال داشت؛ جنگ حزب الله بود. حزب الله یک جنبش شیعه است و این نکته ، بهانه را از دست آن هایی می گیرد که می گویند ما را به سنی ها چه کار؟ این ها که شیعه نیستند.

هر چند اکثر مخالفان کمک ایرن به ملت های مسلمان به خیابان ها آمدند و با شعار نه غزه نه لبنان، جانم فدای ایران، حرف دل خود را زدند و دروغ پنهانی خود را برملا کردند؛ اما برای عده ای فریب خورده، این آیه از قرآن تداعی شد که می فرماید: «وَ لا تَکُونُوا کَالَّذینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْساهُمْ أَنْفُسَهُمْ‏؛ و همچون کسانى نباشید که خدا را فراموش کردند و خدا نیز آنها را به «خود فراموشى» گرفتار کرد.»[۱] یعنی غفلت از دستور خدا، باعث ضربه زدن به انسان (و علایقش) می شود. زیرا که دستور خدا به نفع انسان است.

پیام این آیه برای فریب خوردگان «نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران» این است که؛ وقتی ما از وظیفه مسلماننی خود(کمک به اهل سنت مسلمان) کوتاه بیاییم؛ شیطان ما را به جایی می برد که مخالف هر نوع کمک کردنی(حتی به شیعیان) باشیم. به عبارت دیگر، برخی ها به اسم حمایت از شیعه، کمک به اهل سنت را تقبیح کردند و بعد به اسم حمایت از ایران، کمک به شیعیان لبنان را کنار گذاشند و چه بسا در مرحله بعد به اسم «تا چراغی به خانه رواست به مسجد حرام است» به ایرانی هم کمک نمی کنند(ایرانیان گرفتار سیل و زلزله و…).

نکته مهم: این را هم باید بدایم که چون می شود خمس را به شیعیان داد، در زمان جنگ سی و  سه روه و متعاقب آن، به فتوای مراجع، درصدی از خمس را می شد به شیعیان لبنان داد. خلاصه این که بخش زیادی از کمک ها، مردمی بود و  ربطی به دولت نداشت.

پی نوشت

۱ـــ حشر/۱۹