برخلاف گمان عده ای که فکر می کنند، انتظار یعنی منتظر بودن صرف؛ انتظار به معنی حرکت رو به جلو است و جامعه مهدی یاور، باید این شاخصه مهم را دنبال کند.

شاید کسانی با دیدن این حدیث از حضرنت حجت(علیه السلام)، گمان کرده اند که نشستن و دعا کردن برای حضرت کافیست: «أَکْثِرُوا الدُّعاءَ بِتَعْجیلِ الْفَرَجِ، فإِنَّ ذلِکَ فَرَجُکُمْ؛ براى شتاب در گشایش حقیقى و کامل، بسیار دعا کنید; زیرا، همانا، فَرَج شما در آن است.»[۱]

قانون عقلی دعا این است که انسان هم دعا بکند و هم به تلاش و کوشش خود ادامه دهد. عقل قبول نمی کند که ما فقط در گوشه ای بنشینیم و منتظر حضرت حجت باشیم و لا غیر؛ زیرا حضرت مثل اجداد طاهرینش نیاز به یاورانی دارد. یاورانی که فقط در گوشه ای بنشینند و دعا کنند نه؛ یاورانی که در میدان باشند.

حضرت در احادیث دیگری که دارد، ما را به تحرک وا می دارد: «امّا چگونگى استفاده از من در غیبتم، همانند استفاده از خورشید است هنگامى که ابرها آن را از دیدگان پنهان نگاه دارد.»[۲]

همان گونه که انسان برای استفاده از خورشید از خانه خارج می شود و خود را در معرض خورشید قرار می دهد؛ باید برای استفاده از نور امام زمان(علیه السلام) اقدامات عملی انجام داد.

متاسفانه در دوره قبل از انقلاب، کسانی به اسم انجمن حجتیه، همین تفکر را داشتند و امر به معروف و نهی از منکر(مبازه با طاغوت) را لازم نمی دیدند و به زعم خود فقط دعا برای ظهور را کافی می دانستند. اینان بعد از انقلاب، جنگ تحمیلی را به بهانه این که امام معصومی وجود ندارد و شاید ناراضی باشد؛ متاسفانه مخالف آن بودند. در حالی که کشور در حال دفاع بود و دفاع نیز یک امر عقلی محسوب می شد. خلاصه اگر جامعه مهدی یاور ما، سخنان آن ها را قبول می کرد، امروز در این وضعیت مطلوب نبود(حرکت رو به جلو نداشت).

بنابراین جامعه مهدی یاور ما در عین حال که باید برای گشایش فرج دعا کند؛ حرکت رو به جلو نیز داشته باشد. اگر جامعه مهدی یاور، تنها به خواندن دعا برای ظهور فرج بسنده کند و کاری به سیاست و دنیا نداشته باشد؛ ظالمانی بر سر کار می آیند که همان دعا کردن برای فرج را از جامعه بگیرند(رابطه بین امر به معروف و نهی از منکر و عدم اشاعه منکرات و اراذل و اوباش).

پی نوشت

۱ـــ کمال الدین، ج۲، ص۴۸۵،۱

۲ـــ کمال الدین، ج۲، ص۴۸۵