اگر که می رساندی درس و بحثت را به سرانجام
کنون کارت چو ما می یافت با یک شوق ناب اتمام

بخیر این خاطره یادش که پایه راهنمایی بود
و آخر امتحان ما رسیده بود سرانجام

رفیقی گفت با آنکس که درسش را توقف داد
میانه سال شد از مدرسه بیزار، شد ناکام

غرض این خاطره باشد عجین با زندگی ما
خصوصا با جهان واپسین آن اصل آن فرجام

کنون که هست عید فطر و عید جایزه ای دل
چگونه است حالت، پخته ای یا باز هستی خام؟

خوشا آنان که که یک پله ز روزه عام بالاتر
گرفتند و … به دست آرند اینک جایزه و جام

نباشد جایزه مادی وگرنه بی شمارند آن
کسانیکه قوی هستند چون رستم چو زال و سام

خوشا آنان که روزه را به دل آراستند ای دوست
و حالا به عمل آرند از آنها بسی اکرام

بسی از عرشیان قدس در این عید پر معنا
همان هایی که باشد نفسشان در مشتهاشان رام

همانهایی که دیگر روزه داران را دعا گفتند
نیفتند از مرام حق، نیفتند از فراز بام

وگرنه روزه ی عام از دل ما چه بسا می رفت
اگر چه خوش نباید بود ای دل هم به روزه عام

اگر در مدرسه باشی و گر شد مانعی در راه
امید است آنکه دستت را بگیرند و شوی خوشنام

ولی گر بی خیال مدرسه باشی ز بوی عشق
مشامت را خبر هیچ است و بیماری تو زکام…

وامیّد است آنانی که درس عشق می خوانند
دعا گویند «سید» را شود در عشق شیرین کام

سید حسین سیدی «سید»