عید امسال مصادف با شهادت امام کاظم(علیه السلام) بود. در این روز چون مردم مسلمان ایران، حرمت این روز را نگه می دارند؛ باستان گرایان دست به تبلیغات اغوا کننده می زنند که اسلام مخالف شادی است و از این سخنان بی اساس. در حالی که اسلام مخالف شادی نیست؛ بلکه شادی های مخالف شادی های  غیر معقول است.

همان امامی (امام هفتم) که شهادت او مقارن با عید نوروز بود، در باره اهتمام به شادی می فرماید: «إِجْتَهِدُوا فی أَنْ یکُونَ زَمانُکُمْ أَرْبَعَ ساعات:… وَساعَهً تَخْلُونَ فیها لِلَذّاتِکُمْ فی غَیرِ مُحَرَّم وَ بِهذِهِ السّاعَهِ تَقْدِروُنَ عَلَی الثَّلاثِ الساعات؛ بکوشید که اوقات شبانه روز شما چهار قسمت باشد؛… و قسمتی را هم در آن خلوت می کنید برای درک لذّت های حلال [و تفریحات سالم] و به وسیله انجام این قسمت است که بر انجامِ وظایف آن سه قسمت دیگر توانا می شوید.»[۱]

بنابراین اسلام، مخالف شادی چه در عید و چه در غیر عید نیست؛ اما مخالف شادی های حرام است(خندیدن به دیگران چه در روبرو و چه پشت سر و شادی های حرام دیگر) و همچنین شادی های گذران و غافلانه را توصیه نمی کند.

اگر دین اسلام توصیه به حرمت نگه داشتن روز شهادت اهل بیت (امام هفتم) می کند؛ به خاطر ارزشی است که این حرمت نگهداشتن دارد(توجه به دعا و مناجات و توجه به آخرت). به بیان دیگر کسی که در ایام حزن اهل بیت(علیهم السلام) محزون است؛ روحیه معنوی خود را پرورش می دهد و سرمایه معنوی کسب می کند(این کسب سرمایه برای کسی که بفهمد از ساعت ها خندیدن و شاد بودن ظاهری، ارزش مندتر است).

نکته مهم: چه بسا خیلی از شبهه افکنان، در مرگ کوچک ترین خویشاوندان خود، شادی های خود (از جمله عید) را تعطیل می کنند اما وقتی به بحث اسلام می رسند؛ سخنان ناموزونی می گویند. در اینجا ممکن است کسی بگوید اسلام مربوط به هزار سال پیش است و خویشاوند ما مربوط به زمان حال است؛ این یک فرافکنی است زیرا که اگر ملاک گذشت زمان باشد؛ آن ها قافیه را باخته اند. در پست بعدی در این باره سخن خواهیم گفت

پی نوشت

۱ـــ تحف العقول، ۴۰۹