یکی از بحث های عامیانه و دم دستی که متاسفانه در جامعه جا افتاده است؛ داشتن جنبه و ظرفیت در دیدن فیلم ها و نوارهای مبتذل است. به عبارت دیگر بخشی از جامعه می گوید که اگر دیگری ظرفیت ندارد؛ من چرا ملاحضه رفتار او را بنمایم . در حالی که این چنین نیست. این غلط فاحش در گناهان دیگر نیز ممکن است به نحوی دیگر ظهور و بروز پیدا کند(گناه روزه خواری).

مدعیان داشتن ظرفیت باید این آیه را بخوانند: «یا نِساءَ النَّبِیِ‏ لَسْتُنَّ کَأَحَدٍ مِنَ النِّساءِ إِنِ اتَّقَیْتُنَّ فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذی فی‏ قَلْبِهِ مَرَضٌ وَ قُلْنَ قَوْلاً مَعْرُوفاً؛ اى همسران پیامبر، شما اگر تقوا پیشه کنید مانند دیگر زنان (عادى) نیستید، پس با گفتارتان ناز و عشوه مریزید تا کسى که در دل او مرض (فسق و فجور) است (در شما) طمع ورزد، و گفتارى نیکو (و دور از تحریک و ریبه) بگویید.»(احزاب/۳۲)

آیه فوق، خطاب به همه زنان است و زنان پیامبر را از باب تاکید مورد خطاب قرار می دهد. البته یک قاعده کلی نیز هست(احساس مسولیت در برابرافراد آلوده).

پیام آیه این است که ما باید در جهت تقویت دینداری، حرکت کنیم و حتی کم و کتاستی ها را نیز اصلاح کنم؛ نه این که ایمان و ظرفیت دیگران را بسنجیم. مثلا در  مبحث گرفتن روزه، اگر ما در ملا عام، یک غذای خوشمزه بخوریم و زعم ما این باشد که اگر روزه دار مقابل ما ایمان کافی داشته باشد؛ نباید تحریک شود(باید ظرفیت داشته باشد)، این تفکری غلط است. باید حتی دیگران (توفیق نداشته ها را) نیز برای گرفتن روزه تشویق کنیم.